Việt Namquên: tên tài khoản | mật khẩu
nedaajoon danh sách khách của bạn (96) Nhận xét
ﺗﮑﻪ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻢﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮔﺬﺭ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺳﯿﺎﻫﯽﻭﻗﺘﯽ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﻟﻢ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡﺑﺮ ﺍﻭﺝ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﭼﮑﯿﺪﻡ ﺑﺮﺩﺭﯾﭽﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﺝ ﻗﻠﺒﻢ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﻄﺮﻩﻗﻄﺮﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﺎﻻ ﮐﻪﻣﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺭﯾﺪﻡ ﻗﻠﺒﻢ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺑﺎﺻﻔﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﺑﺮﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﺩﺭﺩﻟﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻋﺸﻖﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡﺍﯼ ﺍﺑﺮ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺑﺒﺎﺭ ﺗﺎ ﺑﺸﻮﯾﯽﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﻏﻢ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺠﺮﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺒﺢ ﯾﮏ ﻧﻔﺲﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﺑﯽ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻨﻤﺎ ﺩﻟﺒﺮﺍ ﺗﺎﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻡ ﮐﻦﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﻏﻢ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺠﺮﺗﻮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻫﻤﭽﻮ ﺻﺒﺢ ﯾﮏ ﻧﻔﺲﺑﺎﻗﯿﺴﺖ ﺑﯽ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻨﻤﺎ ﺩﻟﺒﺮﺍ ﺗﺎﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺸﺎﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻡ ﮐﻦﺷﺒﯽ ﺍﺯ ﻭﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﻨﻮﺭ ﮔﺮﺩﺩﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﺍﯾﻮﺍﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ
غروب غمناکی است ...
دلم بسیار هوای گریه دارد ...
دلتنگی هایم را نمی دانم چه کنم ...
به آسمان ابری هم که مینگرم از فراق تو می خواهد گریه کند ...
اما نمی بارد و می خواهد که دوری از یار را چون بغضی سنگین در خود نگه دارد ...
می گویم آسمان ببار تا من نیز ببارم و سبک شوم ...
می گوید برای عاشق دلداده سبک شدن چه معنی دارد؟!
می گویم ابر پاک!
گریه کن شاید غم را از دل هزار هزار گل نو رسیده بزدایی ...
می گوید گلی که غم در وجودش رخنه نکرده باشد که گل نیست ...
می گویم آسمان فریاد کن ...
بگذار مردمان شهر برق چشمان عاشق تو را ببینند ...
می گوید امروز دلم چنان گرفته است که نای فریاد ندارم ...
می گویم هوای باران دارم ... می گوید هوای یار دارم ...
می گویم هوای باریدن دارم ...
می گوید سر آن دارم که بغض دیرین را همچنان بسته نگه دارم ...
می گویم شعر وصل بخوان ................. می گوید وصل میسر نیست ...
مرا امروز شعر هجر خوش تر است ...
می گویم لااقل چند قطره ای چشمان مرا همراهی کن ...
می گوید امروز تنها گریه کن ...ستاره ها نهفتند در آسمان ابری ...
دلم گرفته نفسم ... هوای گریه دارم ...
هوای گریه دارم...
)ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻮﺍ ،ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﺻﺒﺮﯼ ﻣﯽﺷﺪ.ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺳﯿﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﺟﺒﺮﯼ ﻣﯽﺷﺪ.ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﻡ ﻫﻮﺍﯼ ﺑﯽ ﺻﺒﺮﯼ ﺩﺍﺷﺖ. ﺗﺎﺁﻩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺑﺮﯼ ﺷﺪ
ﭘﯿﺮ ﺭﯾﺎﺿﺖ ﻣﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ،ﯾﺎﺭﺍ "ﮔﺮﺗﻮ ﺷﮑﯿﺐ ﺩﺍﺭﯼ،ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺎﺭﺍ"ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﻦﻫﺰﺍﺭﻣﻮﻧﺲ"ﻣﻦ ﺟﺰﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭﺁﺷﮑﺎﺭﺍ"ﺭﻭﺯﯼ ﺣﮑﺎﯾﺖ،ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦﺁﯾﺪ"ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﯽﺩﻭﺍﺭﺍ؟"ﺗﺎﮐﯽ ﺧﻠﯽ ﺩﺭﯾﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺎﺭﻫﺠﺮﺍﻥ؟"ﻣﺮﺩﻡ ﺯ ﺟﻮﺭﺕ،ﺁﺧﺮﻣﺮﺩﻡ،ﻧﻪﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ"ﺁﺧﺮﻣﺮﺍﺑﯿﻨﯽ ﺩﺭﭘﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶﻣﺮﺩﻩ"ﮐﺎﻭﻝ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﯾﻦﺑﻼﺭﺍ"ﺑﺎﺩﺻﺒﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺭﺍﻩ،ﻭﺭﻧﻪ"ﺑﺎﻧﺎﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ ﺻﺒﺎﺭﺍ"ﭼﻮﻥﺍﻭﺣﺪﯼ ﺑﻨﺎﻟﺪ،ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ: ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻦﻣﺸﺘﺎﻗﯽ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺍﺯﺣﺪﮔﺬﺷﺖ ﯾﺎﺭﺍ)ﺍﻭﺣﺪﯼ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﯼ )
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ ﺳﺮﺁﭘﺎ ﻋﺸﻖ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﺮﻏﮑﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺭﻧﮓ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ" ﺭﻧﮓ ﭘﺎﮐﯽ ﻫﺎ ﺭﻧﮓ ﺧﻠﻮﺹ ﺭﻧﮓ ﺑﯽ ﺭﻧﮓ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﺑﻮﺩﻥ ﺑﯽ ﻏﻞ ﻭﻏﺶ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮﺍﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﻔﯿﺪﻧﺪ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻻﻝ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﺭﻗﺺ ﻗﻮﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﯽ ﺭﻧﮕﯽ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺩﺭﺳﻔﯿﺪﯼ ﺍﺳﺒﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻢ ﺧﻮﺩﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺗﺮﺍﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺩﻋﻮﺗﯽ ﺳﺖ ﺗﺮﺍ ﺁﻏﻮﺵ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﻫﺎ ﺑﺎﺯﺳﺖ ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﭘﺎﮐﯽ ﻫﺎ ﻗﺪﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ ﺑﯽ ﺭﻧﮓ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻥ:ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﺷﮑﻞ ﺑﯽ ﺭﻧﮕﻢ "
به نام فروغ بخش هستی *غریب آمده بودم غریب خواهم رفت *نچیده سیب به رویای سیب خواهم رفت*میان بوسه طنابی به دار می بافند* به گونه با گل سرخ فریب خواهم رفت*صدای خواب براحساس شهر می پیچید*و گفت با دل من بی نصیب خواهم رفت*و مرگ سهم تمام حیات حوابود*اسیر دست رسوم عجیب خواهم رفت*به شوق باغ پراز یاس های شهر قدیم*از این بهار دروغین نجیب خواهم رفت*اگر چه گریه بر این شهر جرم زندان داشت*میان همهمه ها عن غریب خواهم رفت*زمان کوچ شد افسوس،دست من خالیست، غریب آمده بودم غریب خواهم رفت
میروم تا دل نبندم دل به خوبی هایتان بازهم دل بستم و زخمی شدم ،باور کنید...
دلم براي کسي تنگ است که آفتاب صداقت را
.
.
.
به ميهماني گلهاي باغ مي آورد
و گيسوان بلندش را به بادها مي داد
و دستهاي سپيدش را به آب مي بخشيد
دلم براي کسي تنگ است
که چشمهاي قشنگش را
به عمق آبي درياي واژگون مي دوخت
و شعرهاي خوشي چون پرنده ها مي خواند
دلم براي کسي تنگ است
که همچو کودک معصومي
دلش براي دلم مي سوخت
و مهرباني را نثار من مي کرد
دلم براي کسي تنگ است
که تا شمال ترين شمال با من رفت
و در جنوب ترين جنوب با من بود
کسي که بي من ماند
کسي که با من نيست
کسي که . . .
- دگر کافي ست.
حميد مصدق
باید که مهربان بود،باید که عشق ورزید،زیراکه زنده ماندن هر لحظه احتمالیست
هجر تو زدرد وداغ دلگیرم کرد*اندوه غم زمان زمینگیرم کرد*گفتند که جمعه می رسی ز کعبه* این رفتن جمعه جمعه ها پیرم کرد
ﺑﻨﺎﻡ ﺍﯾﺰﺩ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼﺳﯿﺎﻫﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ، ﺳﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦﮔﺮﺩﻭﻧﻪ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﺻﻔﺎ ﺧﻔﺘﻪ ﻫﻤﻪﻣﺨﻠﻮﻕ ﺑﯽ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺩﻭ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺧﻔﺘﻦ ﻧﻪ ﭘﺎﺱ ﻭﺷﮑﺮ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺧﻮﻑ ﺍﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡﻫﻢ ﺭﻩ ﻭ ﯾﺎﻭﺭ ﺷﺪﻡ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﭘﺎﯾﺎﻥ ؟ ﭼﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺗﻦﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ، ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﭼﺮﺍ ﭘﺲ ﺟﺎﻥﺑﯽ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﺩ ﮐﻤﯽ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﯾﻦﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﮔﻮﯾﻢ ﻭﻟﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﯿﺠﻮﯾﻢ ﺍﮔﺮﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﺸﯽ ﺭﺳﻮﺍ ﺑﺸﻮ ﻫﻢ ﺭﻧﮓ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﺎﺭﻩ ﺟﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼﭘﺎﯾﺎﻥ ﺷﻮ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻋﻘﻞ ﺍﺧﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓﺩﻝ ﻭ ﺩﺍﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻣﺮﺍ ﺍﺧﺮﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﻧﺒﯿﻨﺪﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩﺍﺭﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺬﺍﺭ
ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪﺑﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﯼﺑﻨﺪ ﻧﺸﺪﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭﻟﯽﻟﺐ ﻫﺎﯾﻢﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﻌﻢ ﻟﺐ ﺳﺮﺥ ﺗﻮﺩﻝ ﮐﻨﺪ، ﻧﺸﺪﺑﺎ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﯿﭻ ﮐﺲ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺪﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺟﺎﯼﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻨﻪﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺪﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺷﺒﯽﺷﺎﻋﺮﻫﺎﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺷﺮﻡ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ:ﻧﺸﺪ!ﻓﺎﺿﻞ ﻧﻈﺮﯼ
==========================ﮐﻮﺩﮎ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ. ﻭﯾﮏ ﭼﮑﺎﻭﮎ ﺩﺭ ﻣﺮﻏﺰﺍﺭ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩ. ﮐﻮﺩﮎﻧﺸﻨﯿﺪ.ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ: ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥﺻﺪﺍﯼ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺁﻣﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﮔﻮﺵﻧﮑﺮﺩ. ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖﺧﺪﺍﯾﺎ! ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ.ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻧﺪﯾﺪ. ﺍﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ ﺧﺪﺍﯾﺎ! ﻣﻌﺠﺰﻩﮐﻦ ﻧﻮﺯﺍﺩﯼ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ. ﺍﻣﺎﮐﻮﺩﮎ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ. ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﺰﻥ. ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺪﺍﻧﻢﮐﺠﺎﯾﯽ.ﺧﺪﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺳﺖﮐﺸﯿﺪ. ﺍﻣﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭﻫﯿﭻ ﺩﺭﻧﯿﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ================================
کسیﺣﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻏﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺟﻮﺷﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻪ ﻧﻪ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺩﻝ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻭﻟﯽ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﻗﻄﺮﻩ ﺁﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺩﺍﺏ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻮﺭ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺮﭘﻨﺎﻫﯽ ﺑﻮﺩ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻏﺼّﻪ ﻫﺎ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﮐﺠﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﺩﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﯿﺮ ﺻﺪ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭَﻫﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﻣﺮﺍ ﭘﺎ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮐﻮﻫﻢ
ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍﯼ ﺩﻭﺭﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭﻥ ﺑﺮﮐﻪ ﯼ ﻋﻮﺭﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﯿﺪ ﻫﻮﺭﭼﺸﺎﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮐﻪ ﺑﻮﺩﻭﻗﺖ ﺍﺫﻭﻥ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏﻭﻗﺖ ﻗﻨﻮﺕ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﻫﻤﻮﻥ ﺯﻣﻮﻥ ﮐﻪ ﺟﻐﺪ ﮐﻮﺭ، ﺩﻟﺶ ﭘﺮ ﺍﺯﮐﻨﺎﯾﻪ ﺑﻮﺩﺻﺪﺍﺕ ﺯﺩﻡ ﻧﯿﻮﻣﺪﯼﺭﻭﺯﺍ ﮔﺬﺷﺖﺷﺒﺎ ﮔﺬﺷﺖﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﮔﺬﺷﺖﻋﺼﺮﺍﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮔﺬﺷﺖﺷﺒﺎﯼ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﮔﺬﺷﺖﻧﯿﻮﻣﺪﯼ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ
ﺗﻮ ﺩﻝ ﭘﺎﯾﯿﺰﯾﻤﻮﻥ ﻣﺜــــــﻞﺑﻬــــــــﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻭﺍﺳﻤﻮﻥ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﯼﺷـــــﺎﺩﯼ ﻣﯿﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺍﻗﺎ! ﻫﻨـﻮﺯﻡﺑﺎﻏﺒـــــــــﻮﻥ ﺷــــــــﺎﺩﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽﺭﻭﻟﺒﺎﺷﻮﻥ ﮔـﻞ ﻟﺒﺨﻨــــــــــــــﺪ ﻣﯿﮑﺎﺭﯼﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﺮﻭﻧﯽ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻫﻨــﻮﺯﻡ ﮐــﻪﻫﻨـــــﻮﺯﻩ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﻭ ﻗــﺎﺭﺩﺍﺵ ﻭ ﮐﺎﮐـــﻮ ﻭﺑﺮﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺗﻮ ﺩﻝ ﻣﻠّﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﻤـــــﺮﯼﮔﻞ ﺁﻗﺎﺷــﻮﻥ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮐــــﻪ ﺗـــﺎﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﻧﺪﮔﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺷﺎﻏﻼﻡ،ﻏﻀﻨﻔـﺮﻭ ﻣﻤﺼﺎﺩﻕ ﻭﻋﯿﺎﻝ ،ﻫﻤﻪ ﺵ - ﮐﺎﺭﺷﻮﻥ ﺑﯽﺗــــــﻮ ﺷﺪﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻭﺯﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻫﯿﺸﮑﯽﻧﯿﺲ ﮐﻪ ﺩﻭﺩ ﺑﺪﻩ ﺳﺒﯿﻼﯼ ﺷﺎﻏﻼﻣــــﻮﻃﻔﻠﮑﯽ ﺩﭘﺮﺳﻪ ﻭ ﺗـــــﻮﯼ ﺧﻤــــــﺎﺭﯼ ﮔﻞﺁﻗﺎ! ﭼﯽ ﺑﮕﻢ ﺁﺧـــﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﻦ ﺗﺎ ﻋﻮﺍﻡ ﺑﯽﺳﻮﺍﺕ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﮐــﻪ ﺍﺷﮑﺎﺷﻮﻧﻮ ﺟﺎﺭﯼﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺍﻟﮑﯽ ﻣﯿﮕﻦ: ﺗﻮ ﻣُﺮﺩﯼ!ﻭﻟﯽ ﻣﻦﺧﻮﺏ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺗــــﻮ ﺑﻬﺸﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﻭﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻋﯿﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯼ؛ﺑﺎ ﺩﻭﮐﻠﻮﻡ ﺣﺮﻑ ﺣﺴﺎﺏ – ﺑﺎﺯﻡ ﺍﻭﻧﺠــــﺎﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣـــــﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺷﻨﯿﺪﻡﺍﻭﻧﺠــــــﺎ " ﻋﺒﯿﺪ" ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺳـــــﺮ ﺩﺑﯿﺮﺗﻪﻣﯿﮕﯿـــــﺮﻩ ﮐﻠّﯽ ﺍﺯﺕ ﺍﺿﺎﻓــــــــﻪ ﮐﺎﺭﯼﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻨﮑــﻪ "ﺳﻮﺯﻧﯽ" ﺩﺳﺘﻪ ﮔﻠﯽﺑﻪ ﺁﺏ ﻧﺪﻩ ﺍﻭﻧــــــــــﻮ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﺴﻮﻭﻝﺑﺨﺶ ﺍﺩﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! "ﺍﺷﺮﻑ ﺍﻟﺪﯾﻦ" ﺗﻮﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤـــﻮﻣﯽ ﻣﺸﻐــﻮﻟﻪ "ﺩﺧــــﻮ" ﻫﻢﺗــــــﻮ ﻗﺴﻤﺖ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺷﻨﯿﺪﻡﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫـــــــــﺎ ﻫﯽ ﻣﯿﺬﺍﺭﻥ ﺳﺮﺑﻪ ﺳﺮﺕﻫﯽ ﻣﯿﺮﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﯿﮕﻦ : ﺳﻮﻓﺎﻑ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮔﻞﺍﻗﺎ!؟ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﺗﻮﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﺳـــــﻮﮊﻩ ﻓﺖﻭﻓﺮﺍﻭﻭﻧــﻪ ﺑﺎﺯ ﻗﻠﻢ ﺩﺳﺘﺘﻪ ﺩﻧﺒـــــــﺎﻝﺷﮑـــــــــﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺭﻓﻘـــــــــﺎ ﺑﻪﭘﯿﺸﻮﺍﺯﺕ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕــــــﻦ: ﻣﯽﺩﻭﻧﺴﺘﯿﻢ ﻣــــــﺎﺭﻭ ﺗﻨﻬــــﺎ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ!"ﻓﯿﻨﮕﯿﻠﯽ" "ﺯﺍﻻﺱ" "ﻓﻼﻧﯽ" ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺭﺍﯼﻗﺪﯾﻢ ﺗﻮ ﺑﻐـــــــــﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺖ ﺑﻪ ﺭﺳﻢﯾـــــﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺍﯾﻨﻄﺮﻑ "ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻮﯾـــــــﺎ"ﺩﺍﺭﻩ ﭼﻬﭽﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺍﻭﻧﻄﺮﻑ ﺑـــﺎﻝ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ"ﺧﺮﻭﺱ ﻻﺭﯼ" ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺗﻮﯼ ﻗـــــﺎﺏ ﺩﻝﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ﺗـــــﺎ ﺑﻪ ﺍﺑــــﺪ ﯾــــﺎﺩﺗـــــــــــﻮ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﻋﮑـﺲ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ!ﻏﯿﺮ ﺩﻭﺭﯼ ﺷﻤــــــــــــﺎ ﺗﻮ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﻣﻼﻟﯽﻧﯿﺲ ﮐﻪ ﺍﻭﻧﻢ ﺑﺎ ﯾﺎﺩﺗــــــــــﻮﻥ ﻣﯿﺸﻪﻓﺮﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺑﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺭﻓﻘـــــﺎ ﺳﻼﻡﻣـــــــــــــﺎﺭﻭ ﺑﺮﺳـــــﻮﻥ ﯾﻪ ﺳﻼﻡ ﭘﺮ ﺍﺯﻭﻓـــــــــــﺎ ﻭﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺩﺳﺘﺘﻢ ﮐﻪﺧﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺩﯾﮕــــــــــﻪ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﭘﺲﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﻧﺸﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕـــــــــﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ!ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾـــــﻦ ﻣﺼـﺪّﻉ ﻭﻗﺖ ﺷﺮﯾﻔﺖ ﻧﻤﯽﺷﻢ ﻗﺎﻓﯿــــــــــــﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ"ﺑﺪﺑﯿــــﺎﺭﯼ" ﮔﻞ ﺁﻗﺎ!! ﺑﺎﺱ ﺑﺒﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺪﻻﯾﻖ ﺗــــــــﻮ ﺷﻌﺮﯼ ﺑﮕﻢ "ﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻮﻝ"ﻣﻮﻧﺪ ﻭ ﯾﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﯼ ﮔﻞﺁﻗﺎ ! ...................................
